ناراحتی از عدم ایمان کافران

رسول خدا همۀ انسانها را دوست می داشت و خواهان نجات و سعادت همگان بود، تا انجا که از کفر ورزیدن کافران سخت اندوهگین می شد که چرا آنان با خود چنین می کنند، و این دلسوزی به حدّی بود که خداوند خطاب به آن حضرت فرمود: لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاّ یَکُونُوا مُؤْمِنینَ. گویی می خواهی جان خود را از شدت اندوه از دست دهی به خاطر اینکه آنها ایمان نمی آورند. (شعراء،3)